Geest en ziel en lichaam onberispelijk

“Moge nu de God van de vrede Zelf u geheel en al heiligen en moge geheel uw geest en ziel en lichaam onberispelijk worden bewaard bij de komst van onze Heer Jezus Christus” (1 Thess. 5:23).

Dit vers is uniek in die zin, dat alleen hier alle drie de “delen” van de mens, geest, ziel en lichaam, samen worden genoemd. En elk van deze drie elementen van de mens moet onberispelijk bewaard worden. Dit betekent immers, dat elk onderdeel op zich aan bepaalde gevaren is blootgesteld.

De val van Adam en Eva maakt deze gevaren duidelijk. Satans verleiding zocht een toegangspoort tot het lichaam, de ziel en de geest van de eerste mensen. “… en de vrouw zag dat die boom goed was om ervan te eten” (Gen. 3:6). “De spijzen zijn voor de buik1” (1 Kor 6:13). Eva had trek in deze vrucht en kon zich voorstellen, dat het haar goed zou smaken en haar maag zou behagen. Sindsdien wordt de zondige mens gekenmerkt door het feit: “Laat dan de zonde niet regeren in uw sterfelijk lichaam om aan zijn begeerten te gehoorzamen.” Wanneer het lichaam zijn recht opeist, is de mens snel geneigd alles daaraan ondergeschikt te maken. Genotzucht en ontucht zijn voorbeelden van zulke zondige verlangens van het lichaam. Maar de gelovige wordt ook daarvoor gewaarschuwd: “En stelt uw leden niet voor de zonde tot werktuigen van de ongerechtigheid”2 (Rom. 6:12,13), dat wil zeggen dat hij zijn lichaam (mond, handen, voeten, tong, enz.) laat gebruiken om te zondigen door de begeerte die door de in hem wonende zonde wordt aangewakkerd.

Maar ook de ziel van Eva, de zetel van het gevoel, de gewaarwordingen en de genegenheden, werd door satans verleiding aangesproken. De toegangspoort hiervoor waren de ogen. “En de vrouw zag dat die boom … dat hij een lust voor het oog was” (Gen. 3:6). God heeft de mens de ziel gegeven en daarmee het vermogen om te voelen en gewaar te worden. Maar zij die alleen hun gevoel volgen en Gods duidelijke instructies negeren, zoals Eva, dwalen af. En ook de gelovige bezwijkt vaak voor dit gevaar. Wat “het gehoor streelt” is vaak in strijd met de “gezonde leer” (2 Tim 4:3). Samuël zou Eliab tot koning hebben gezalfd vanwege zijn “uiterlijk,” een man die God had “verworpen” (1 Sam 16:7).

Tenslotte vond de geest van Eva, het deel van de mens dat staat voor intelligentie, verstand en het vermogen om te denken, ook iets in de vrucht, die “begerenswaardig was om er verstandig door te worden” (Gen. 3:6). Maar het was een slecht verlangen, het ellendige verlangen om meer te zijn dan zij waren. Dit verlangen is sindsdien in ieder mens aanwezig. Opschepperij en trots, het verlangen naar macht, roem en erkenning, en het voortdurende streven om de mens, het ego, tot het middelpunt van alles te maken, zijn de trieste resultaten. Is de discipel van Jezus hier immuun voor? Wordt de gelovige niet aangespoord, dat “hij van zichzelf niet hoger moet denken dan het behoort” (Rom. 12:3)?

De wereld, met haar drie grote motoren die haar draaiende houden, heeft een verleiding klaar voor elk deel van de mens: “de begeerte van het vlees” voor het lichaam, “en de begeerte van de ogen” voor de ziel, en de “hoogmoed van het leven” voor de geest (1 Joh. 2:16). Hoe nodig is daarom dit gebedsverzoek van Paulus uit 1 Thessalonicenzen 5 vers 23. De komst van de Heer Jezus met ons op aarde zal duidelijk maken hoe getrouw wij hierin zijn geweest. Maar dit mag ons niet ontmoedigen. Wij mogen weten, dat God in al onze tekortkomingen trouw blijft. Daarom voegt Paulus eraan toe: “Hij die u roept is getrouw; hij zal het ook doen.” (1 Thess. 5:24). Ook schreef hij: “… dat Hij die een goed werk in u begonnen is, het ook zal voltooien tot op [de] dag van Jezus Christus” (Fil. 1:6).

Marco Leßmann ; © www.bibelstudium.de

Online in het Duits sinds 26.11.2021.

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW