“… maakt dan mijn blijdschap volkomen door hetzelfde te bedenken, terwijl u dezelfde liefde hebt, eenstemmig bent, het ene bedenkt. … in nederigheid de ander uitnemender achten dan zichzelf.”
Dit is wat de trouwe apostel Paulus vraagt van de geliefden van de Heer. De Heer vindt Zijn vreugde daarin, als de Zijnen dezelfde gezindheid en dezelfde liefde voor elkaar hebben. Als ieder van ons zich zou laten leiden door Gods Woord en Geest en al het kwaad in zichzelf zou oordelen en onderdrukken, ja, als onze harten en gedachten alleen gericht zouden zijn op de Heer Jezus, dan zou er volledige eensgezindheid zijn onder alle gelovigen. We weten uit het Woord van God dat de meningsverschillen en de uiteenlopende wegen en gedachten alleen voortkomen uit het feit dat niet elk hart in geloof op de Heer gericht is. Als we strenger zouden zijn in ons zelfoordeel, als we onszelf en alle dingen altijd zouden beschouwen in het licht van het onfeilbare Woord van God, als we in dit kostbare Woord meer thuis zouden zijn, als we meer gesterkt en geleid zouden worden door de Geest, dan zou al het bedroevende onder ons verdwijnen.
De kinderen van God zijn geroepen om in deze wereld van boosheid te wandelen zoals Christus wandelde, en om dezelfde nederigheid van geest te tonen als Hij deed, die vrij is van trots en daarom niet op zoek is naar een hoge plaats in de wereld, maar tevreden is met het laagste en wacht totdat God verhoogt. Als deze houding in ons is, zal het samenleven van Gods volk gezegend zijn. Laten we daarom in de Geest wandelen en “in nederigheid de ander uitnemender achten dan onszelf.”
Mogen we altijd de oude natuur in onszelf in bedwang houden en de nieuwe, door God gegeven natuur in onze medegelovigen erkennen en de vruchten die dat voortbrengt! Zou dit niet vreugde brengen aan ons allen en de Heer verheerlijken?
© Der Herr ist nahe 1973
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW