“Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren tot een levende hoop door de opstanding van Jezus Christus uit de doden, tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, in de hemelen bewaard voor u” (1 Petr. 1:3,4 – Voorhoeve Vertaling, 4e druk).

Een man was op jonge leeftijd naar Canada uit Engeland geëmigreerd en was door veel toewijding en hard werken in staat geweest om grote stukken land te verwerven.

Een paar jaar na zijn emigratie werd hij door een oude vriend uit zijn thuisland bezocht. De landeigenaar wilde indruk op hem maken en leidde hem daarom op een kleine heuvel, van waaruit men goed de hele omgeving kon overzien. Betekenisvol hief hij zijn rechterhand op en wees naar het oosten, en zei met een onmiskenbare trots: “Zo ver als je kunt zien, behoort alles, ja alles aan mij”. Toen hief hij zijn andere arm op, wijzend naar het westen en zei: “Voor zover je oog in deze richting kijkt – het behoort allemaal mij toe”. Hij stond op het punt om door te gaan en in de volgende richting te wijzen, toen zijn vriend hem in de rede viel en met zijn vinger naar de hemel wees en zei: “Heb je daar ook iets?” Geërgerd door dit onverwachte bezwaar, zei hij kort: “Nee, niets”. “Hier beneden”, vervolgde de ander, “bezit ik geen are land. Maar door het geloof in de Heer Jezus Christus, heb ik een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis in de hemel”.

Zo kan iedere gelovige spreken. Hij weet dat hij een erfenis in de hemel heeft, dat God voor hem bewaart en hij weet dat God hem zelf bewaart, zodat hij deze niet te verliezen erfenis weer in bezit nemen kan. Hoe groot is dat!

Gerrid Setzer, © Bibelstudium.de

=====================================================

Toevoeging1:

1. Over het land van belofte wordt consequent gesproken als de erfenis van Israël: het land van melk en honing, werd aan hen door God gegeven (Deut. 4:21, Ps. 105:11, etc.). Dus als Israël in de toekomst zal terugkeren om het land in bezit te nemen, wordt het als hun erfenis aangeduid (Ezech. 45:1, etc.). Uit dit alles blijkt dat zij het aardse volk waren en zijn; maar God zegende hen in gemeenschap met Hem als de God van het verbond, en zal hen weer op aarde zegenen, wanneer zij de Heer Jezus als hun Messias zullen hebben aangenomen. In verband hiermee spreekt God van Israël als Zijn erfdeel, Hij heeft hen tot Zijn erfdeel verkozen (Ps. 33:12; Ps. 78:62, etc.).

2. De christen heeft geen erfdeel op aarde; Zijn erfenis is “met de heiligen in het licht” (Kol. 1:12), “een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, in de hemelen bewaard voor u” (1 Petr. 1:4). In de tussentijd wordt de Heilige Geest als onderpand van de erfenis gegeven (Ef. 1:14). De erfenis omvat de Heer Jezus zelf, want de Heer Jezus zal alle dingen in hemel en op aarde bezitten (Ef. 1:18).

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW