“… en spreekt tot elkaar in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, zingend en jubelend in uw hart [of van harte] tot de Heer, en dankt te allen tijde voor alles de God en Vader in [de] naam van onze Heer Jezus Christus …”
Een paar Christenen zaten bij elkaar. De één beklaagde zich hevig, dat hij zoveel moeilijkheden had. Hij sprak van de vele beproevingen op de weg naar de hemel. Hij wenste dat God hem van deze aarde zou wegnemen, opdat alles voorbij zou zijn.
Toen antwoordde een ander: ‘Onze vriend woont nog in de Moppersteeg. Daar heb ik ook eens gewoond. Ik was destijds helemaal niet gezond, de lucht was slecht, het huis was vochtig en geen vogel vrolijkte ons op in deze straat met zijn lied. Altijd was ik in een sombere en treurige stemming.
Maar toen vond ik een vrije woning in de Danklaan. Ik verhuisde direkt. Sindsdien verheug ik mij met mijn gezin in een goede gezondheid. De lucht is schoon en ons huis is goed. De zon schijnt in onze kamer en de vogels zingen voortdurend. Natuurlijk verheug ik mij op de hemel, maar ik geniet ook elke dag hier beneden’.
Wat een verschil tussen die beide mannen! Beide waren Christen, maar slechts één leidde een overwinningsleven met de Heer Jezus.
Ook wij wonen vaak in de Moppersteeg, nietwaar?
Alles is verkeerd: de mensen, het werk, de omstandigheden, de samenkomsten, de gelovigen – eenvoudig alles!
Dan is het het beste dat we zo spoedig mogelijk verhuizen naar de Danklaan!
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW