20 december 2016

Een overdenking in donkere dagen …

Eenzaamheid lijkt wel een van de meest voorkomende verschijnselen in onze tijd. Ook u, jij die dit leest herkent misschien op dit moment een verdrietige fase in eigen leven. Het is iets waarin je als het ware gevangen zit, wat je de hele dag plaagt en waaraan geen eind lijkt te komen. Ondanks de vele communicatiemiddelen van onze tijd groeit de eenzaamheid fors en daarmee het gevoel van ongelukkig zijn. Hoe komen we hieruit? Help! Ik kan er niet meer tegen, niemand helpt me en niemand begrijpt mijn eenzaamheid!

Ja, help! Echter om een probleem op te lossen moeten we wel eerst de oorzaak zien te vinden. Omdat dat vaak een heel lastige en pijnlijke operatie is, laten we het gewoon maar doorgaan zonder er iets aan te doen en proberen er het beste van te maken. Veel uitgaan, veel onder de mensen zijn, veel eten en drinken; en nog heel veel meer dingen doen of laten we om die pijn van de eenzaamheid te onderdrukken. Soms onttrekken we ons juist aan de mensen om ons heen en bouwen een ondoordringbare muur om ons heen. Dit om ons te beschermen omdat we niet over onze eenzaamheid kunnen of willen praten; soms ook omdat we bang zijn dat men ons niet begrijpt.

Ik geniet van het leven

Dit is een slogan die we in onze tijd regelmatig tegenkomen. Het genieten van het leven bestaat dan – zoals hierboven ook al genoemd is – uit veel eten en drinken enzovoorts, maar ook uit veel en lang op vakantie gaan, een prachtig huis bezitten inclusief een prachtige (sjoemel)auto met als toetje een camper. Het is misschien toch nodig om nog verder op dit genieten in te gaan en er verder over na te denken. Hoe is het dan als ik zo’n ‘genotmiddel’ ingenomen heb? Hoe lang werkt het? En als het uitgewerkt is en ik me nog ellendiger en eenzamer voel dan daarvoor, wat moet ik dan innemen? Het moge duidelijk zijn, hoop ik, dat al deze dingen onze eenzaamheid niet oplossen.

Maar wat dan wel?

Mag ik u, jou meenemen naar Iemand, namelijk Jezus Christus, die ons volmaakt geluk kan en wil schenken? “Ja hoor, daar gaan we weer”, denk je mogelijk. “Daar zal ik met Kerst waarschijnlijk en helaas wel vaker over horen, wel, dáár heb ik de buik vol van”. Toch wil ik vragen om het probleem van jouw eenzaamheid ‘aan te pakken’, en wel om je eigen welzijn en geluk. Wat is de oorzaak van je eenzaamheid? Als je geen christen bent, is dat helder. Zonder Christus is er geen waar geluk. Je kunt zoeken waar je wilt, maar zult dat nergens kunnen vinden. Uiteindelijk kom je weer bij jezelf en je eigen eenzame leegheid uit. Als je denkt het gevonden te hebben, komt er een probleem dat alles weer ongedaan maakt en het zogenaamd geluk onmiddellijk met succes uitroeit. Het lijkt op een luchtballon, dat wanneer je erin prikt direct uiteenspat. Daarom raad ik je aan: Ga naar Jezus Christus met heel je hebben en houden, met al je ellende. Want ten diepste is het de scheiding van God wat ongelukkig en eenzaam maakt.

In onze tijd wordt door velen al de pijn en eenzaamheid gevoeld wanneer er een echtscheiding plaatsvindt, dat heel ingrijpend is en vele nare gevolgen heeft. Hoewel dit natuurlijk een onderwerp is, waar veel meer over gezegd kan en moet worden, wil ik alleen wijzen op het feit dat ook echtscheidingen vaak ontstaan door de ‘scheiding’ van God, door het niet wandelen met Hem. Hoe moet je daar dan mee omgaan? Door naar God te gaan, door naar Zijn gedachten in de Bijbel te luisteren en te handelen.

Eens zat ik thuis bij een jong kerkelijk echtpaar dat onoverkomelijke problemen had met elkaar. Zij hadden ook al enkele kinderen samen. Ik heb hen toen voorgesteld om samen naar de Heer Jezus te gaan, om elkaar te belijden wat er verkeerd gegaan was en elkaar te vergeven en samen weer de weg met de Heer te gaan. Dat moesten ze samen doen en ik heb toen gezegd dat ik zou weggaan, zodat zij dit samen konden doen. Echter … helaas is er niets gebeurd en zijn zij uit elkaar gegaan. Hoe triest is dat. Zonder de Heer kan men de problemen niet echt oplossen. Dat geldt voor ongelovigen maar zeker juist ook voor gelovigen. De gevolgen van een echtscheiding voor kinderen zijn natuurlijk funest en ze voelen zich eenzaam en verlaten daardoor. O, laat het toch nooit zover komen, geliefde broeders en zusters. Ga naar Hem, ga samen op de knieën en begin samen opnieuw met Hem!

Ga wanneer je nog geen relatie met God hebt, naar de Bijbel, het Woord van God, lees en ontdek zo Wie jou gelukkig maken kan en je ook helpen kan. God wacht al zo lang op jou en Hij alleen kan de eenzaamheid oplossen die je hart zo ongelukkig maakt. Het alleen zijn kan veranderen in een gelukkige relatie met de levende God, Die Zijn Zoon naar deze wereld stuurde om zondaars als jou en mij te redden van de ‘eeuwige eenzaamheid’ die ervaren zal worden in de “poel van het vuur” (zie: Openb. 20:11-15). Dit deed God omdat Hij deze wereld werkelijk liefhad en niet wil dat er iemand verloren gaat (Joh. 3:16; 1 Tim. 2:4-5).

“Maar uw ongerechtigheden maken scheiding tussen u en uw God, uw zonden doen Zijn aangezicht voor u verborgen zijn, zodat Hij u niet hoort” (Jes. 59:2).

Door onze zonden is er een verwijdering, een scheiding gekomen tussen God en ons. Dan leven we in duisternis en is Zijn aangezicht voor ons verborgen en hoort Hij ons niet. Dit is één van de oorzaken van eenzaamheid. Vertel daarom eerlijk aan God dat je leven zonder Hem een puinhoop is en dat je tegen Hem gezondigd hebt door niet in Hem en Zijn Zoon te geloven.

Mocht je geen Bijbel hebben, laat het mij weten, dan wil ik daar graag mee helpen. Maar je kunt nu al – ook zonder bijbel – uiteraard tot Hem gaan in gebed. Hij wijst je niet af, want God is liefde. Echter Hij kon en kan de zonde en ongerechtigheden van ons niet door de vingers zien omdat Hij ook heilig is. God kan de duisternis en alles wat daarmee verband houdt, niet verdragen, want Hij is ook Licht. Doordat wij bij Hem komen, komen we in het licht en gaan we zien waar het in ons leven aan schort. Als we dit dan vervolgens toegeven, dit belijden en met berouw dit Hem zeggen, wil Hij ons vergeven en ontstaat er een ‘gezuiverde’ relatie tussen Hem en ons. Dat heft alle ellende en eenzaamheid op, in die zin dat we van God de kracht ontvangen om de eenzaamheid te doorstaan, waarvan we zelf de oorzaak waren. Maar dat niet alleen, Hij geeft ons ook de belofte dat Hij bij ons zal zijn. We leren dan Jezus Christus in ons leven kennen en ervaren Zijn nabijheid dat ons hart intens gelukkig maakt.

Zou je dit niet willen? Toe, laat je niet langer door je eenzaamheid ontwrichten en kom tot Hem die gezegd heeft: “Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven” (Matth. 11:28). Dat maakt alles anders en nieuw. Dan vind je rust voor je ziel, dan krijg je vrede met God waardoor de eenzaamheid in een heel ander licht komt te staan, namelijk in Zijn licht!

Mocht je denken dat de eenzaamheid niet aan jou te wijten is, vertel dit dan ook eerlijk aan Hem. Hij zal je dan ook hierover licht schenken. Want ook de Heer heeft zo Zijn wegen met ieder mens. En alleen Hij kent en doorgrondt ons hart. Vertel Hem dan dat je ook, net als David graag wil dat Hij je hart doorgrondt. Dan zal Hij je leiden op de ‘eeuwige’ weg (Ps. 139:1,23).

Ik ben een kind van God maar … tóch eenzaam

Kan dat? Jazeker, dat kan. Ook hiervoor kunnen vele oorzaken zijn. Hoewel je vrede met God hebt, leef je toch in ‘onmin’ met je vrouw; is er toch onvrede onder de gelovigen met wie je verbonden bent; is je man of vrouw ontslapen en voel je je zo eenzaam zonder hem of haar. En vele andere dingen kunnen we eraan toevoegen. Je weet zelf het beste hoe dat in jouw situatie zit.

Wat moet je dan doen?

‘Het zo laten en er het beste van maken’ is een raad die je soms krijgt. ‘Niet teveel met jezelf bezig zijn, want dan voel je je eenzaamheid steeds sterker’, zeggen weer anderen. ‘Verzink niet in zelfmedelijden’ kan men je ook verwijten.

Maar ook voor ons als christenen geldt: ‘Lees je Bijbel, het Woord van God; ga in gebed naar Hem en volhardt daarin’. Dit is de weg die voor ons open staat om met onze eenzaamheid om te kunnen gaan zonder dat het ons de vreugde van onze gemeenschap met God de Vader en met de Heer Jezus verstoort (1 Joh. 1:1-4). Dat betekent echter niet dat wijzelf niet aan onze eenzaamheid werken kunnen. Dan mogen we eveneens met David tot God gaan en vragen: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. Zie of bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg” (Ps. 139:23-24).

God wil ook ons genade en wijsheid geven om onze geliefden lief te hebben en onze nood, onze eenzaamheid te delen met hen. Mogelijk wordt het door hen totaal niet gezien dat u zich echt alleen voelt. Misschien begrijpen ze er niets van. Vraag dan de Heer om een opening om er met hen over te spreken. God kent ons verlangen, dat ligt immers helemaal voor Hem open. Immers dezelfde psalm begint als volgt:

1. HEERE, U doorgrondt en kent mij.
2. Ú kent mijn zitten en mijn opstaan, U begrijpt van verre mijn gedachten.
3. U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen, U bent met al mijn wegen vertrouwd.
4. Al is er nog geen woord op mijn tong, zie, HEERE, U weet het alles.
5. U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij.

God begrijpt echt hoe we ons voelen. Dat alleen al is een bemoediging. Hij begrijpt onze eenzaamheid. Hij weet ook hoe we daarmee om mogen en kunnen gaan en wil ons dat ook leren. Hij is altijd bij ons! Geliefde brusters* in de Heer, wat een troost is dat in al onze moeiten.

Ook kunnen de moeiten onder het volk van God grote eenzaamheid veroorzaken. Het elkaar verdragen is soms ver te zoeken waardoor de ‘kwetsbaren’ in de gemeente er onder door gaan. Ze voelen zich vaak in de steek gelaten. Het is ook niet voor niets dat al in de begintijd van de gemeente de gelovigen gevraagd werd om vrede te houden onder elkaar. Dat is een goddelijke opdracht en kan alleen door de liefde van Christus gerealiseerd worden. Hen die onder de gelovigen arbeiden en leiding geven in de Heer en de gelovigen terechtwijzen, moeten erkend worden.  Daarmee worden diegenen bedoeld die door de Heer daartoe geroepen zijn. Niet die zichzelf in zo’n positie manoeuvreren of die door de gemeente daartoe ‘gekozen’ of beroepen’ worden. Dit heeft vaak tot gevolg dat zij hun positie als ‘machtspositie’ misbruiken ten koste van de gelovigen. Nee, alleen de Heer kan daartoe aanwijzen en dat moet vervolgens erkend worden. Ook u, ook jij dit die leest, is er erkenning?

De broeders moeten ook de ongeregelden terechtwijzen, de kleinmoedigen vertroosten, de zwakken ondersteunen en lankmoedig zijn ten opzichte van allen. Ook mag er geen kwaad met kwaad vergolden worden maar moet er gejaagd worden naar het goede. Dat behoort naar elkaar toe zo te zijn en niet alleen voor een bepaalde klasse van gelovigen maar voor allen. Als deze praktische aanwijzingen opgevolgd zouden worden, zou dat ten goede komen voor allen. Dan zouden treurige toestanden onder de gelovigen zeker minder zijn. Ook zij die zich alleen voelen zouden zeer gebaat zijn met dit omzien naar elkaar.

Alleen de liefde van Christus kan dit bewerkstelligen!

Het onbegrepen worden temidden van broeders en zusters is een heel verdrietig iets. Laten we er daarom allen alert op zijn om dit, voor zover dat in ons vermogen ligt, te voorkomen. Een hulp daarbij is het onophoudelijk gebed, waartoe we opgeroepen worden. Ook het danken in alles is mogelijk, wanneer we in gemeenschap met God zijn en blijven en ons daarin ook oefenen. Dit is de wil van God ook! Dus …

Zelfs worden we aangespoord om ons altijd te verblijden. Uiteraard kan dat alleen als we op onze Heer en Heiland gefixeerd zijn. Deze blijdschap werkt ook nog eens aanstekelijk. Anderen merken op dat we ondanks alles blijmoedig onze weg gaan met Hem. Dat is geen ‘nep-blijdschap’, maar pure blijdschap in en met Hem (verg. Fil. 4:4-8).

Het gedeelte waar je hierover het een en ander lezen kunt, vind je in 1 Thessalonika 5 vers 12-28.

De eenzaamheid van de Heer

Als er iemand eenzaam geweest is, dan is het wel de Heer Jezus. Het is goed om wanneer we ons eenzaam voelen, daaraan te denken.

Laten we daarom nog enkele Schriftplaatsen bekijken.

Ook David kende eenzaamheid. Hij zegt: “Wend U tot mij en wees mij genadig, want ik ben eenzaam en ellendig” (Ps. 25:16).

De eenzaamheid – en alles wat daarmee gepaard gaat – van de Heer Jezus vinden we ook al profetisch uitgedrukt in de volgende woorden:

“Smaad heeft mijn hart gebroken en ik ben zeer zwak; ik heb gewacht op medeleven, maar het is er niet, op troosters, maar ik heb ze niet gevonden.

Ja, zij hebben mij gal als mijn voedsel gegeven, in mijn dorst hebben zij mij zure wijn laten drinken” (Ps. 69:21).

Ja, zij die onze Heer en Heiland omringden, begrepen Hem niet. Hij wachtte op medeleven en op troosters, ze waren onvindbaar. Haat en afwijzing was Zijn deel. Hoe eenzaam moet Hij geweest zijn. Toen Hij op deze wereld kwam, stond er geen welkomst-comité voor Hem klaar. Voor Hem was geen plaats in de herberg, alleen in een kribbe, de voederplaats voor dieren. Dit mogen de mensen van onze dagen zich wel eens realiseren. Ondanks de vele kerstbomen die ook bij heel veel ongelovigen het huis verlichten, is Hij helaas toch – evenals toen – niet welkom. Hij, onze Heer en Heiland Jezus Christus, het Licht van de wereld, Die kwam in onze duisternis om ons daaruit te redden. Dat deed Hij door naar het kruis te gaan waar wél een plaats voor Hem was. Wat een duisternis in de harten van de mensen die Hem vandaag nog steeds niet willen, die Hem haten, Die uit liefde kwam. En toen Hij aan het kruis hing braken de drie uren van duisternis aan, waarin Hij het volgende riep:“Eli, Eli, lemá  sabachtháni? Dat is: Mijn God, mijn God, daarom hebt U Mij verlaten?” (Matth. 27:45-46). Verlaten van God voor ons en vanwege ons! Deze eenzaamheid is niet te doorgronden.

Hoewel Hij alles wist wat over Hem komen zou, ook die drie uren en het verlaten zijn van God, kon dit Hem niet verhinderen om die weg van smart te gaan (Joh. 13:1; Matth. 26:45). Hij de Vreemdeling van Galilea, de Man van smarten die voor u en mij die heerlijke rijkdom die Hij bezat Zich ontzegd heeft. Die niet populair was toen Hij de mens aansprak op zijn zonden. Die veracht werd!  (Jes. 53:3).

* * *

We moeten niet denken dat het Hem niets deed, dat Hij als het ware gevoelloos dit verschrikkelijk zware werk volbracht heeft. Nee, Hij is door diepe smarten gegaan. Hij heeft dat allemaal al voorzien in Gethsémané. “Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; moge evenwel niet Mijn wil maar de Uwe gebeuren” (Luk. 22:42). Toch heeft Hij deze drinkbeker uit de hand van Zijn Vader aangenomen en geheel geledigd.

* * *

Laten we ook in dagen, waarin de christenheid en zelfs velen uit deze wereld op vele wijzen de geboorte van Jezus Christus gedenken, beseffen dat Hij juist kwam om het werk op Golgotha te verrichten. Door een weg van eenzaamheid kwam Hij op het kruis en werd daar ook door Zijn God verlaten. Wanneer we Zijn geboorte gedenken kan het niet anders dan dat wij ook Zijn dood, Zijn lijden en sterven, Zijn eenzaamheid gedenken.

Dit alles mag ons toch wel tot aanbidding brengen voor Hem Die dit alles wilde ondergaan voor u, voor jou en voor mij. Als we hieraan denken, brengt dat ons dan niet een stille bewondering en verwondering voor deze Persoon die de diepste eenzaamheid wilde ondergaan uit liefde tot ons?

Dan zal dit op ons gevoel van eenzaamheid zeker ook invloed hebben. Hij zal ons nooit verlaten! Dat is Zijn belofte aan hen die Hem toebehoren. Dat was in het verleden zo en dat is nu nog zo!

“En zie, Ik ben met u, Ik zal u beschermen overal waar u heen zult gaan …” (Gen. 28:15a);
“Wees sterk en moedig, wees niet bevreesd en schrik niet voor hen terug, want het is de HEERE, uw God, Die met u meegaat.  Hij zal u niet loslaten en u niet verlaten” (Deut. 31:6);
“De HEERE nu is het Die voor u uit gaat. Hij zal met u zijn. Hij zal u niet loslaten en u niet verlaten.  Wees niet bevreesd en wees niet ontsteld” (Deut. 31:8);
“Zoals Ik met Mozes geweest ben, zal Ik met u zijn.  Ik zal u niet loslaten en u niet verlaten” (Joz. 1:5);
“En zie, Ik ben met u alle dagen tot de voleinding van de eeuw” (Matth. 28:20);
“Ik zal u geenszins begeven en u geenszins verlaten” (Hebr. 13:5).

Ik hoop en bid dat u die dit leest in een periode van ‘feest’ en van ‘gezelligheid’ met uw eenzaamheid niet alleen blijft worstelen maar naar Hem toe gaat en alles met Hem deelt. Herinner u: God is bij mij, Hij laat mij nooit alleen!

* Brusters: Eretitel voor broeders en zusters in de Heer.

Geplaatst in: Bijbel, Christendom
© Frisse Wateren, FW