7 maanden geleden

De stemmen van de 12 profeten (2)

Leestijd: 4 minuten

God sprak tot Israël door middel van profeten. Wat zij zeiden en predikten ging over de mensen in het verleden of over gebeurtenissen in de toekomst. Maar hoe zit het met de verhouding met ons als gelovigen in de genadetijd? Heeft het een boodschap voor het heden? Drie richtingen helpen ons te begrijpen hoe profetie op de juiste manier kan worden gecategoriseerd.

Inleiding tot profetie (2)

Het Griekse woord voor profetie (“propheteia”) is een uitdrukking die uit twee delen bestaat: “pro” en “pheteia.” “Pro” betekent “uit” en “pheteia” “spraak.” Profetie is dus een spreken waarin verborgen dingen vanuit de duisternis aan het licht worden gebracht. Profetie brengt dingen aan het licht die het verleden, het heden en de toekomst betreffen.

Drie richtingen van profetie

Verleden: Dit omvat bijvoorbeeld de val van Lucifer (Jes. 14:12 e.v.; Ezech. 27:12 e.v.). We zouden niets weten over zijn val en we zouden als het ware “in het duister tasten” als God ons daar niet over had geïnformeerd door Zijn profetisch Woord en het aan het licht had gebracht.
Een ander voorbeeld is het scheppingsverhaal. Toen God de wereld in het leven riep, was er nog geen mens. Ook hier zouden we niets weten over de afzonderlijke dagen en processen van de schepping als God ze ons niet had geopenbaard door Zijn Woord.
Toekomst: Dit geldt ook voor toekomstige gebeurtenissen. Een groot deel van de profetie spreekt bijvoorbeeld over de tijd van het einde, die begint als de opname van de gelovigen heeft plaatsgevonden en zich voortzet in verschrikkelijke oordelen die over de aarde zullen komen. Deze tijd wordt vaak ook de tijd van verdrukking genoemd. Hierna zal Christus, Die het middelpunt is van alle profetie, verschijnen en Zijn Koninkrijk vestigen, hetgeen ook het onderwerp is van de profeten.
Heden: Dit zijn bijvoorbeeld de boodschappen die de profeten aan het volk Israël gaven, die hun huidige toestand onthulden vanuit het perspectief van die tijd, die in moreel opzicht een dieptepunt had bereikt. Via de profeten sprak God rechtstreeks tot hun situatie, bracht de zonde van het volk aan het licht, sprak tot hun hart en geweten en riep hen op tot bekering.
Elia is hier een goed voorbeeld van. Hij wordt een profeet genoemd (1 Kon. 18:36), maar hij sprak niet over toekomstige gebeurtenissen, maar profeteerde rechtstreeks in tegenwoordigheid van de mensen.

Bovendien bestaat de bediening van profetie nog steeds. Paulus maakt dit duidelijk in zijn eerste brief aan de Korinthiërs: “Maar wie profeteert, spreekt voor mensen [tot] opbouwing, vermaning en vertroosting” (1 Kor. 14:3; vgl. 1 Kor. 14:24,25). Het onderwijs verwijst naar de samenkomst als gemeente met het oog op opbouw.

God kan echter ook profetie geven in een “privé” omgeving. Buiten de publieke sfeer en binnen een door God gegeven kader geeft Hij ook profetische bediening door gelovige vrouwen (vgl. Hand. 21:9), maar niet in de samenkomsten (1 Kor. 14:34).

Door middel van profetie brengt God verborgen dingen aan het licht die anders buiten onze kennis zouden vallen. Veel profetische woorden zijn al vervuld. Andere moeten nog vervuld worden. Daarbij is het een voorrecht om door profetie inzicht te hebben in toekomstige dingen. Niet om onze nieuwsgierigheid te bevredigen, maar omdat we de positie en plaats erkennen die Christus ooit hier op aarde zal innemen. Dit geeft profetie een bijzondere focus.

De taak van de profeten – Gods spreekbuis

De oproep tot bekering

We hebben al gezien, dat het volk Israël in een geestelijk zwakke en duistere toestand leefde. Het was de taak van de profeten om te wijzen op wangedrag en op te roepen tot berouw en bekering. Dit gebeurde vaak met strenge woorden en daarom werden de profeten niet goed ontvangen of naar hen geluisterd. Toch was hun bediening nodig om de harten en het geweten van de mensen te bereiken.

De aankondiging van het oordeel

Vaak bleef het gewenste effect van de boodschap echter uit. Dan verkondigden ze het oordeel. In Zijn heiligheid kan God het wangedrag van Zijn volk niet zomaar door de vingers zien. Hij moet de zonde oordelen.

De verkondiging van barmhartigheid

Soms werd de boodschap in het hart aanvaard, omdat sommigen onder de mensen die onder het oordeel vielen tot inzicht en berouw kwamen en zich weer tot God bekeerden. De profeten lieten hen dan kennismaken met Gods barmhartigheid en genade. Dit moedigde hen aan om met God te blijven leven en zich trouw aan Zijn maatstaven te onderwerpen.

De taak van de profeten – gebed

Hoewel de profeten vaak optraden als Gods “spreekbuis,” was dit niet het enige en exclusieve kenmerk van hun bediening. Want ze werden ook gekenmerkt door gebed (vgl. Gen. 20:7). Ze bespraken van tevoren met God wat ze zeiden, zodat hun bediening gebaseerd was op gemeenschap en afhankelijkheid.

We vinden dit principe ook in het Nieuwe Testament, in de Handelingen van de apostelen. Daar zeiden de twaalf (apostelen) tegen de menigte: “Wij echter zullen volharden in het gebed en in de bediening van het woord” (Hand. 6:4). De volgorde die wordt voorgesteld is eerst “gebed,” dan “het Woord.” Het is een “Goddelijke” volgorde die veelzeggend is voor hen die de bediening van het Woord uitoefenen. Voordat we ons tot het publiek wenden, is het noodzakelijk om ons tot God te wenden.

Laatste verandering: 09.02.2024