De begraafplaats van een Engelse stad is een grafsteen die de aandacht trekt van veel bezoekers. Het markeert het graf waar de gevierde Zweedse zangeres Jenny Lind, bekend als de Zweedse Nachtegaal, werd begraven, en op de steen staat de tekst: “Ik weet dat mijn Verlosser leeft.”
Jenny Lind werd geboren in 1820. Toen ze nog maar zeventien kwam ze uit haar geboorteland, en haar mooie stem nam de ‘concertliefhebbende’ mensen in storm. De goede Koningin Victoria werd vaak in haar publiek gevonden en eerde “het slanke meisje met een prachtige stem,” zoals ze genoemd werd, door haar een bos bloemen naar haar te gooien. Van de gekroonde hoofden van Europa kreeg Jenny Lind eer, en van alle kanten kwamen geschenken over haar gedrag. Rijkdom stroomde binnen, maar al haar succes maakte haar niet trots of preciezer, zoals zo vaak het geval is, en ze schreef nederig aan een vriend in latere jaren: “Mijn oneindige gebed is dat wat ik aan mijn vrienden heb gegeven tot in de eeuwigheid mag blijven leven en dat de Gever van het geschenk en niet het wezen aan wie Hij het geleend heeft mag worden erkend.”
Een bepaalde schrijver heeft opgemerkt: “Niets is verbijsterender aan de carrière van Jenny Lind dan de vergelijkende kortheid ervan. Ze zong slechts twee jaar in de Engelse opera en ging na haar eerste optreden in Londen bijna vijf jaar met pensioen, hoewel ze de komende jaren af en toe verscheen, maar vooral voor goede doelen.”
Voor velen lijken het vreemde omstandigheden waardoor een jong meisje zo’n veelbelovende carrière opgaf en zich terugtrok in de stilte van een Engels landhuis. Op een keer zat ze aan de kust, een Bijbel te lezen, toen iemand die haar prachtige stem zeer bewonderde, haar zag en vroeg: “Hoe komt het, mevrouw, dat u het podium hebt verlaten op het hoogtepunt van uw succes?” Jenny Lind gaf de volgende reden: “Toen ik elke dag minder hieraan moest denken” — haar hand op de open Bijbel leggend, “wat kon ik anders doen?” Wat een mooi antwoord en hoe overtuigend! Het was de kennis die dit kostbare boek haar had gebracht – de kennis van de liefde van een Verlosser die haar ertoe bracht om te opgeven wat de wereld van zulke waarde telt – rijk, eer en populariteit.
Een van haar grote successen was in de oratorio waarin ze met diepste gevoel “The Messias” zong en ongetwijfeld betekenden de woorden daarvan meer voor haar dan de menselijke stem kon uitdrukken. Ze kende de Heer Jezus als haar Verlosser, degene die van haar hield en zichzelf voor haar gaf, en die liefde dwong haar om zich van het podium terug te trekken en voortaan te leven “voor Hem die stierf en weer opgestaan was.”
Kroon Hem met gouden kroon,
het Lam op Zijne troon;
Hoor, hoe het hemelse loflied al
verwint in heerlijk schoon.
Ontwaak! mijn ziel en zing
van Hem die voor u stierf.
En prijs Hem in alle eeuwigheên,
Die ’t heil voor u verwierf.
“Mag ik de grootsheid van de wereld niet opgeven als het me de kroon van het leven kost!”
“En zij zingen een nieuw lied, … en zij zeiden met luider stem: Het Lam dat geslacht is, is waard te ontvangen de kracht en rijkdom en wijsheid en sterkte en eer en heerlijkheid en lof” (Openb. 5:9,12).
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW