De Openbaring (11)

Openbaring 6

De zegels

Het verzegelde boek is nu aan Christus gegeven en God begint “om Zijn werk te doen – vreemd zal Zijn werk zijn – en om Zijn daad te verrichten – ongewoon zal Zijn daad zijn” (Jes. 28:21). Vanaf hoofdstuk 6 tot het einde van hoofdstuk 11 worden de oordelen in chronologische volgorde beschreven.

De eerste groep oordelen wordt geïntroduceerd door de zegels te openen. De tweede groep wordt ingeleid door het geluid van de zeven bazuinen (zie o.a. 8:7,8,10,12; 9:1,13; 11:15). Deze twee reeksen van zevenvoudige oordelen beslaan de hele periode vanaf de opname van de gelovigen om bij Christus te zijn tot het begin van Zijn heerschappij over de aarde.

Nadat deze gebeurtenissen in detail zijn beschreven, laat de Heilige Geest de apostel Johannes sommige delen van deze verschrikkelijke gebeurtenissen vanaf hoofdstuk 12 gedetailleerder beschrijven. Het gaat daarbij in het bijzonder over Gods handelwijze met Israël, de laatste fase van de wetteloosheid van de volkeren en het oordeel dat wordt voltrokken aan de grote hoer, waarmee de koningen van de aarde hoererij bedreven hebben en die dronken waren van het bloed van de heiligen. We wenden ons eerst tot de oordelen die door het openen van de zeven zegels geactiveerd worden.

Eerste zegel

“En ik zag, toen het Lam één ​​van de zeven zegels opende, en ik hoorde één van de vier levende wezens zeggen als een stem van een donderslag: Kom! En ik zag, en zie, een wit paard, en hij die erop zat had een boog, en hem werd een kroon gegeven, en hij trok uit overwinnend en om te overwinnen” (vs. 1,2).

De ruiter op het witte paard is niet de Heer Jezus. Later komt Hij op een wit paard uit de hemel (hfdst. 19:11). Het witte paard symboliseert eenvoudig de zegevierende macht. Echter, net als bij het beeld van de leeuw, van de troon, van de kronen of andere symbolen, bestaat er geen verwijzing naar het morele karakter van de persoon, die bij het symbool hoort. Christus wordt de leeuw genoemd, maar hetzelfde wordt  ook gezegd van de duivel. God heeft een troon, Satan heeft er ook een. Christus heeft veel kronen, de draak eveneens. De feitelijke afbeelding van een leeuw, van een troon of van een kroon geeft geen informatie over het karakter van een persoon, die erdoor wordt gesymboliseerd. Dit kan alleen worden afgeleid uit het verband van de tekst. Hetzelfde geldt voor het witte paard. De vraag naar de begeleidende omstandigheden kan resulteren in een antwoord over de berijder.

Het huidige toneel hier zijn tonelen van oordeel; want de oprichting van het koninkrijk van Christus vindt plaats op de weg van het goddelijk oordeel. De een na de ander roept een van de vier levende wezens, die God vertegenwoordigen in de schepping en in het oordeel, iemand met een donderende stem om te komen.

Het eerste toneel toont een zegevierende krijger, vermoedelijk een veldheer, op weg om te overwinnen. Hij is gewapend met een boog, die de snelheid en omvang van zijn veroveringen aangeeft. Hij ontvangt een kroon, wat aangeeft dat hij niet van koninklijke afkomst is, maar zijn keizerlijke of koninklijke waardigheid verwierf door zijn krijgssuccessen, vergelijkbaar met Napoleon I. Dit oordeel is een plaag van de goddelijke voorzienigheid, vergelijkbaar met gebeurtenissen en situaties die de geschiedenis al kent.

Tweede zegel

“En toen het [Lam] het tweede zegel opende, hoorde ik het tweede levende wezen zeggen: Kom! En een ander paard, vuurrood, trok uit; en hem die erop zat werd gegeven de vrede van de aarde weg te nemen en [te maken] dat zij elkaar zouden slachten, en hem werd een groot zwaard gegeven” (vs. 3,4).

Het snelle succes van de veroveraar onder het eerste zegel wordt gevolgd door een nieuwe oorlog. Het vuurrode paard en het grote zwaard, dat de berijder draagt, zijn de kenmerken van bloedvergieten. Er is geen vrede meer op aarde. “Volk zal opstaan ​​tegen volk en koninkrijk tegen koninkrijk” (Matth. 24:7). Oorlogen en slachtpartijen op een ongekende schaal breken door het tweede zegel aan.

Derde zegel

“En toen het [Lam] het derde zegel opende, hoorde ik het derde levende wezen zeggen: Kom! En ik zag en zie, een zwart paard, en hij die erop zat had een weegschaal in zijn hand. En ik hoorde als een stem in [het] midden van de vier levende wezens zeggen: Een rantsoen tarwe voor een denaar en drie rantsoenen gerst voor een denaar; en breng geen schade toe aan de olie en de wijn” (vs. 5,6).

Het zwarte paard betekent verdriet en ontzetting. Verwoestende oorlogen hebben hongersnood veroorzaakt. De weegschaal in de hand van de berijder herinnert aan Ezechiël’s profetie over de belegering van Jeruzalem door het leger van Nebukadnezar. «… Ik laat het in Jeruzalem aan brood ontbreken; in afgewogen hoeveelheid en vol bezorgdheid zullen zij brood eten, en met een afgemeten hoeveelheid en met ontzetting zullen zij water drinken” (Ezech. 4:16).

Dit beeld duidt een voedseltekort aan. De aangegeven prijzen wijzen op een zeer hoge stijging van de kosten van de meest noodzakelijke behoeften. Er werd berekend, dat ze destijds ongeveer acht keer de gebruikelijke prijzen waren. Dit betekent grote ontberingen – niet zozeer voor de rijken, wiens olie en wijn onaangeroerd blijven – maar voor de armen, voor wie zelfs de prijzen van zelfs het eenvoudigste voedsel, zoals gerstebrood, bijna onbetaalbaar zijn.

Vierde zegel

“En toen het [Lam] het vierde zegel opende, hoorde ik [de] stem van het vierde levende wezen zeggen: Kom! En ik zag en zie, een bleekgroen paard, en hij die erop zat, zijn naam was <de dood>, en hades1 volgde hem. En hun werd macht gegeven over het vierde deel van de aarde, om te doden met het zwaard en met honger en met de dood en door de wilde dieren van de aarde” (vs. 7,8).

Dit toneel overtreft de beschrijving van de vorige drie zegels. Verovering, bloedvergieten en hongersnood hebben geleid tot algemene troosteloosheid en ellende. Het bleekgroene paard, dat vermagering en wanhoop symboliseert, wordt bereden door de dood. De hades, het dodenrijk, volgt zijn spoor alsof het zijn slachtoffers zou verslinden, zoals profetisch wordt geïllustreerd: “Daarom zal het graf zijn keel wijd opensperren en zijn muil wagenwijd opendoen, zodat zijn adel en zijn mensenmenigte erin neer zullen dalen met hun gejoel en uitgelaten gehuppel” (Jes. 5:14). De dood krijgt macht over het “vierde deel van de aarde” om vernietiging te brengen door de “vier ergste oordelen” van God: “zwaard, honger, wilde dieren en pest” (Ezech. 14:21).

Landen worden door het zwaard verwoest. De ongelukkige overlevenden blijven met geplunderde akkers en zonder voorraden achter om van honger en door epidemieën te sterven. Wilde dieren verlaten hun schuilplaatsen en zwerven door het verlaten land. Dit geeft een beeld van verdriet en lijden, dat de wereld in de niet al te verre toekomst zal ervaren.

Hoe gelukkig is de bestemming van degenen, die het woord van de volharding van Christus bewaard hebben: ze zullen worden bewaard “voor het uur van verzoeking dat over het hele aardrijk zal komen” (verg. 2 Thess. 3:5; Openb. 3:10).

Zo worden de eerste oordelen voorgesteld. Tot dan is het geen kwestie van een direct goddelijk ingrijpen. De boze menselijke hartstochten, die door de eeuwen heen zoveel oorlogen en catastrofes hebben veroorzaakt, zijn de enige werktuigen hiervoor. Dit stelt de eerste golf van oordelen voor, die binnenkort over de aarde zal uitbreken.

Vergelijk dit met de woorden van onze Heer over het “teken van zijn komst en de voltooiing der eeuwen”. Hij richt deze woorden tot zijn discipelen, die het gelovige overblijfsel vertegenwoordigen: “En u zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen; let op, wordt niet verschrikt, want dit alles moet gebeuren, maar het is nog niet het einde; want volk zal opstaan tegen volk ​​en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen hongersnoden en aardbevingen zijn in verschillende plaatsen. Dit alles is echter [het] begin van [de] weeën” (Matth. 24:6-8). Oorlogen, hongersnoden en plagen – de inhoud van de eerste vier zegels – zijn de beginnende oordelen waarmee de Heer Zijn komst naar het oordeel aankondigde. Een andere parallel wordt in de volgende scène getoond.

Vijfde zegel

“En toen het [Lam] het vijfde zegel opende, zag ik onder het altaar de zielen van hen die geslacht waren om het Woord van God en om het getuigenis dat zij hadden. En zij riepen met luider stem en zeiden: Tot hoelang, heilige en waarachtig Heerser, oordeelt en wreekt u ons bloed niet aan hen die op de aarde wonen? En aan ieder van hen werd een lang wit kleed gegeven; en hun werd gezegd dat zij nog een korte tijd moesten rusten, totdat ook hun medeslaven en hun broeders die gedood zouden worden evenals zij, voltallig zouden zijn” (vs. 9-11).

In deze scène worden oorlog, hongersnood en epidemieën vervangen door vervolging. De Heer Jezus introduceerde hetzelfde profetisch in Mattheüs 24: “Dan zullen zij u overleveren om verdrukt te worden en u doden, en u zult gehaat zijn door alle volken terwille van Mijn naam. … En dit evangelie van het koninkrijk zal over het hele aardrijk worden gepredikt tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde komen” (vs. 9-14). Op welke tijdsperiode heeft deze vervolging betrekking, en wie overkomt het?

Hoewel een algemene toepassing kan worden gemaakt op de tijd van de vervolging van christenen onder de heidense Romeinse keizers, heeft de profetie en de vervulling ervan betrekking op de tijd vóór de komst van de Zoon des Mensen. Zoals reeds aangevoerd is, bevinden zich de verlosten van de huidige en de vroegere verlossingsperioden in die tijd in de hemel. Waar komen deze martelaren dan vandaan? Zij moeten degenen zijn die het Woord van God ná de opname gehoord en aangenomen hebben. Geeft deze beschrijving een antwoord op deze vraag?

Er wordt gezegd, dat deze martelaren werden gedood om het Woord van God en om het getuigenis, dat ze hadden. Dit heeft betrekking op het getuigenis van gelovige Joden ná de opname. In het evangelie van Mattheüs is het joodse karakter van het getuigenis nog duidelijker, want onze Heer zegt: “… en u zult gehaat worden door alle volken ter wille van Mijn naam” (Matth. 24:9). De term “volken” betekent “niet-joden”. Uit de profetie van de Heer Jezus blijkt, dat de Joden die in die dagen Zijn Woord verder zullen dragen, door de niet-joden gehaat zullen worden. Terwijl de volken naar macht streven en hun uitbreidingsplannen zullen forceren – zoals dit in de eerste vier verzegelde oordelen getoond wordt -, zullen de gelovige Joden het evangelie prediken. Het is niet het evangelie van genade voor alle mensen, maar het evangelie van het koninkrijk, dat de verschijning van de Messias tot inhoud heeft, die alle menselijke heerschappij omver zal werpen, Zijn troon in Sion zal oprichten en Zijn volk boven alle andere volken van deze wereld verheffen zal. Welke regering zou zo’n evangelie aanvaarden? Welke heerser zou niet proberen predikers, die zoiets “revolutionairs” prediken, het zwijgen op te leggen? Dit zal dus de vervolgingen teweegbrengen.

Het evangelie van het koninkrijk is niet gerelateerd aan het christendom. Het is het goede nieuws van het Messiaanse koninkrijk, zoals Johannes de Doper en de Heer Jezus Zelf aangekondigd hebben, voordat zijn aanspraak erop door de Joden werd afgewezen. “En dit evangelie van het koninkrijk zal over het hele aardrijk worden gepredikt tot een getuigenis voor alle volken” (Matth. 24:14), om het Messiaanse koninkrijk aan alle volken op aarde te verkondigen.

In het evangelie van Lukas verwijst de profetie naar de gebeurtenissen, die aan de vernietiging van de tempel en de stad Jeruzalem door het Romeinse leger voorafgaan. Het “evangelie van het koninkrijk” wordt daar niet genoemd. De daar beschreven vervolging vindt niet alleen plaats door niet-joden, maar ook door volken en joden. “Vóór dit alles echter zullen zij hun handen aan u slaan en u vervolgen, terwijl zij u overleveren in de synagogen en gevangenissen en u brengen voor koningen en stadhouders ter wille van Mijn naam” (Luk. 21:12). Het onderscheid is essentieel, omdat het helpt bij het begrijpen. De profetie van Mattheüs verwijst niet naar de gebeurtenissen, die vóór de belegering van Jeruzalem zullen plaatsvinden, maar naar de tijden van nood die de dag van de Heer zullen inluiden, de tijdsperiode dus die in Openbaring beschreven wordt.

De martelaren ten tijde van het vijfde zegel zullen na de opname van de gemeente worden gedood, wanneer God Zijn plannen met betrekking tot Israël uitvoert. Zij kennen God als een God van oordeel. Daarom roepen ze op tot wraak voor hun bloed. In de huidige tijd zouden dergelijke verzoeken, zelfs uit de mond van martelaren, ongepast zijn. De tot Christus opgenomen gelovigen zullen zeker aan Zijn volharding vasthouden, net zoals ze tijdens hun aardse leven gedaan hebben. Zou Stéfanus, die vlak voordat hij werd gestenigd, voor zijn moordenaars bad, na zijn dood tot wraak hebben opgeroepen? Nimmer! Deze martelaren kunnen ook niet tot de tijdsperiode van de gemeente behoren, maar tot de tijd dat Christus tot het oordeel opstaan zal. Het zijn die uitverkorenen wier recht God snel zal uitvoeren, omdat zij “dag en nacht tot Hem roepen, en laat Hij hen lang wachten?” (Luk. 18:7). De Psalmen staan ​​vol met hun gebeden: “Sta op, HEERE, laat de sterveling zich niet sterk maken; laat de heidenvolken voor Uw aangezicht geoordeeld worden. HEERE, jaag hun vrees aan; laat de heidenvolken weten dat zíj stervelingen zijn” (Ps. 9:20,21). “Breek de arm van de goddeloze en de kwaaddoener, eis rekenschap van hem over zijn goddeloosheid, tot U er niets meer van vindt” (Ps. 10:15). Dit is niet de taal van een vervolgde christen. Deze verzoeken zullen worden gedaan door degenen, die met Christus verbonden zijn wanneer Zijn lankmoedigheid voorbij is en de tijd van de genadetijd voorbij is en Hij deze wereld oordeelt.

De martelaren ontvangen witte kleren als teken van erkenning door Christus. Maar hun zielen zullen verder onder het altaar blijven en zullen niet worden opgewekt, zoals de oudsten die door de opstanding van hun lichaam al volmaakt gemaakt zijn. Zij moeten wachten op hun opstanding, totdat ook de andere martelaren gestorven zijn.

Zesde zegel

“En ik zag toen het [Lam] het zesde zegel opende, en er kwam een grote aardbeving, en de zon werd zwart als een haren zak, en de hele maan werd als bloed, en de sterren van de hemel vielen op de aarde, zoals een vijgenboom zijn onrijpe vijgen afwerpt als hij door een harde wind geschud wordt. En de hemel week terug als een boek dat wordt opgerold, en elke berg en elk eiland werden van hun plaats gerukt. En de koningen van de aarde en de groten en de oversten over duizend en de rijken en de sterken en elke slaaf en vrije verborgen zich in de holen en in de rotsen van de bergen; en zij zeiden tot de bergen en tot de rotsen: Valt op ons en verbergt ons voor [het] aangezicht van Hem Die op de troon zit, en voor de toorn van het Lam; want de grote dag van hun2 toorn is gekomen en wie kan bestaan?” (vs. 12-17).

Deze woorden kunnen natuurlijk niet in hun letterlijke zin opgevat worden. Zo’n enorme schok zou de vernietiging van het universum betekenen. Maar de aarde zal lang na deze gebeurtenissen blijven bestaan. Het gaat om een symbolische beschrijving, die ontleend is aan de profeet Joël, die ook de gebeurtenissen beschrijft die aan de dag van de Heer voorafgaan: “Ik zal wondertekenen geven aan de hemel en op de aarde: bloed en vuur en rookzuilen. De zon zal veranderd worden in duisternis en de maan in bloed, voordat die dag van de HEERE komt” (Joël 2:30,31). Een deel van de beeldspraak is ook ontleend aan Jesaja’s profetie, die de “toorn des Heren tegen alle heidenvolken” beschrijft en daarbij zegt: “Heel het sterrenleger aan de hemel zal vergaan. De hemel zal opgerold worden als een boekrol, en heel zijn leger zal vallen, zoals bladeren vallen van een wijnstok, en zoals vijgen vallen van een vijgenboom” (Jes. 34:2,4). Deze passages tonen niet alleen de tijd en de omstandigheden, maar ook de betekenis van de beelden die in Openbaring gebruikt worden. Het is de tijd vóór het aanbreken van de dag van de Heer. De omstandigheden zijn Gods oordeel over de volken. De verklaring van deze omstandigheden duidt op grote sociale en politieke omwentelingen. Dit is ook de betekenis van de “grote aardbeving”. De zon, de hoogste autoriteit, wordt verduisterd en de ondergeschikte machten, de maan en de sterren, zijn ofwel in de war of omvergeworpen. Krachtige en veilige plaatsen – de bergen en eilanden – worden weggenomen. De oorlogen die hebben gewoed, worden gevolgd door een algemene schok voor alle koninkrijken, dat ellende en anarchie tot gevolg heeft.

Deze vreselijke gebeurtenissen vervullen alle harten met ontsteltenis. De wederkomst van Christus in oordeel werd voorzegd. Hoewel de wereld toen daarmee spotte, zullen deze wereldwijde omwentelingen aan de profetieën herinneren en bij de mensen vrees voor de komende oordelen oproepen. Er is echter geen berouw, geen roep om genade, alleen angst voor de vergelding en een wanhopig verlangen om aan deze vreselijke toorn te ontsnappen. Ze vragen de bergen en rotsen op hen te vallen en hen te verbergen voor de toorn van God. Maar hun paniek is voorbarig. De oordelen die voorafgaan aan de “grote dag van Zijn toorn” zijn begonnen, maar niet die dag zelf. Mensen kunnen nog een tijdje in zonde blijven leven, waarmee bewezen wordt, dat hun angst de toestand van hun hart niet verandert. Het zal zijn zoals bij de farao: elke ondervonden beproeving verhardt de harten nog meer.

Er is iets angstaanjagends in de gedachte van degenen die schreeuwen om verborgen te worden voor “de toorn van het Lam”, voor de toorn van de zachtmoedige en nederige die “om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld” was. Dit is een ernstige waarheid. Dezelfde stem die vandaag zegt: “Kom tot Mij”, zal, als de vriendelijke uitnodiging wordt afgewezen, uiteindelijk zeggen: “Gaat weg van Mij, vervloekten!” (Matth. 25:41). Nu is het de dag van de behoudenis (2 Kor. 6:3) – dan zal het de dag van oordeel zijn. En zeker zal elke slag van oordeel nog versterkt worden door de herinnering aan de afgewezen genade.

Thomas Baines; © www.haltefest.ch

Jaargang: 2009 – Bladzijde: 243.

Geplaatst in: Christendom, Toekomst
© Frisse Wateren, FW