De Alpha-cursus en het Woord van God (10)

Een eerlijke, liefdevolle toetsing van de Alpha-cursus aan de Schriften

Hoofdstuk 10

Is er leven na alpha?

We zullen moeten toegeven dat veel van de kritiek op Alpha niet fair is. Het is niet juist het een secte te noemen, zoals sommigen gedaan hebben. Als we die redenering overnemen, zouden we waarschijnlijk iedere kerk in ons land een secte moeten noemen. De cursus is niet zomaar in elkaar gezet, maar dat is uiterst zorgvuldig gebeurd. Er heeft een aantal oprechte mensen aan meegewerkt, die een uitgesproken verlangen hadden om iets goeds te doen en om te helpen.

Van alles wat we gezegd hebben, is niets bedoeld om de integriteit van degenen die de cursussen geven of die aanvankelijk de cursus gemaakt hebben, in twijfel te trekken. Waarschijnlijk vinden ze de kritiek in dit boek niet te geloven. Er is ook geen reden om de duidelijke invloed van de cursus op veel kerken te kleineren. Er zijn nieuwe mensen en aanhangers binnengehaald. Die kerken die op zichzelf gericht waren, hebben meer oog gekregen voor de wereld om hen heen. Het heeft tot teamwerk geleid en een besef van toewijding aan een algemeen belang gegeven. Als we de cursus echter met de Schrift vergelijken en zien wat het evangelie is en wat waarachtig berouw en geloof is, dan schiet Alpha tekort. Het heeft niet gedaan wat het beweert en we moeten ons daarvan bewust zijn als we het in onze eigen gemeente willen gebruiken.

Vrijzinnigheid voor een nieuwe tijd

In wezen is het evangelie van Alpha een vonn van vrijzinnigheid. Onder de dekmantel van evangelisch taalgebruik is er een nieuwe vrijzinnigheid ontstaan. De invloed daarvan groeit gestaag. Er komen steeds meer aanhangers. Ze zijn vol zelfvertrouwen. Ze geloven echt dat ze het antwoord voor onze tijd hebben.

De Alpha-cursus brengt een boodschap en methodes die goed passen in onze huidige op ervaring gerichte generatie, en daarmee heeft het meer succes dan alles wat eraan voorafging. Het houdt nog vast aan sommige punten van het evangelisch geloof, maar heeft de betekenis daarvan weggenomen. Het gelooft in de letterlijke persoon van Christus en de wonderen die Hij gedaan heeft, maar heeft geen plaats voor de heiligheid van God. Het gelooft dat het verlorene bereikt moet worden, maar vertelt hun een ander evangelie. Het is vol liefde, maar heeft geen plaats om zondaren de waarheid te zeggen. Er is geloof in de Heilige Geest, maar geen ruimte voor waarachtig berouw en geloof, waaruit Zijn werking blijkt, Het is een substituut voor het echte. Waar een God van heerlijkheid en majesteit verkondigd moet worden, hebben we een God van sentimentele en onvoorwaardelijke liefde. Waar een oproep tot bekering dient te zijn, heeft het nieuwe ruime denken die vervangen door een oproep terug te keren tot Gods liefde. De tijd is gekomen om te zeggen wat het is – het is een andere God, een andere Jezus en een ander evangelie. De ware kerk wordt er niet door gebouwd, maar wel een valse, die geen smaak heeft voor bijbelse waarheid, maar deze minacht. Voor evangelische christenen is het geen vriend en dienen we Alpha ten koste van alles te mijden.

Sommigen vragen zich misschien af of het mogelijk is alleen bepaalde onderdelen van de cursus te gebruiken. Helaas. tegen de tijd dat ons voorbehoud verwerkt is, het evangelisatiemateriaal volledig herschreven en het “weekend” radicaal herzien, blijft er weinig van Alpha over. Als we proberen het te gebruiken na alle aanstootgevende gedeelten eruit gehaald te hebben, dan is dat net zoiets als wanneer we iemand Londen laten zien zonder naar de Tower te gaan, zonder Trafalgar Square, Oxford Street, de Parlementsgebouwen en het Buckingham Palace. Het zou onherkenbaar veranderd zijn.

Wat moet er voor in de plaats komen?

Dit is nu misschien wel de meest voor de hand liggende vraag in dit stadium. Veel kerken hebben met afgunstige blikken naar de Alpha-cursus gekeken. Die schijnt de verkeerde dingen te geloven, een verkeerde aanpak te hebben en toch veel bekeringen te geven. Deze indruk veroorzaakt verwarring bij veel gelovigen. Maar is het wel zo dat er echte bekeringen zijn? Het probleem is dat men vreselijk graag iets wil hebben dat werkt, iets wat de mensen naar de kerk trekt. Wat doen we als we de Alpha-cursus niet hebben?

Het antwoord is niet nieuw. Het is eenvoudig dit: verkondig het evangelie. Toch is deze oplossing niet zo simpel als het lijkt. Velen hebben het gevoel dat ze dat al jarenlang verkondigd hebben, zonder vrucht te zien. Dat zou wel eens waar kunnen zijn. Het is tenslotte een heel donkere tijd waarin Gods dienstknechten moeten werken. Maar het zou ook wel eens zo kunnen zijn dat veel kerken in hun evangelieprediking niet zo duidelijk zijn als zou moeten.

Teruggrijpend op hoofdstuk drie en vier over het bijbels evangelie, zijn er misschien bepaalde lessen te leren. De boodschap is misschien niet zo helder als die zou moeten zijn. Vaak ontbreekt de directe toepassing. En tenslotte is er misschien geen echte oproep tot ware bekering en geloof. In plaats daarvan hebben de kerken iets van het evangelie afgedaan, terwijl ze nog steeds geloven dat ze er trouw aan zijn.

Deze indruk wordt ook bevestigd als we zien hoeveel belijdende evangelischen belangstelling hebben voor de Alpha-cursus. Ongetwijfeld hebben velen van hen de cursus met voldoende onderzocht en bij nader onderzoek zouden ze hun mening wel eens kunnen herzien. Maar bij dit alles blijft er nogal wat verwarring bestaan over wat het evangelie is. Velen zijn schijnbaar niet in staat om te herkennen of het evangelie wel of niet gepredikt wordt. De meesten kunnen niet onderscheiden of het sterven van Christus in het juiste licht wordt verkondigd. Ook verstaat men de toorn van God of de noodzaak om de wet van God te verkondigen niet.

Een beetje waarheid over Jezus en men is al blij dat het evangelie zo getrouw weergegeven is. Als zonde alleen maar genoemd wordt en er een stille wenk over het oordeel gegeven wordt, zijn de mensen al van mening dat er op bijbelse wijze evangelisatie bedreven is. Maar het is niet genoeg om een basiskennis van het leven van Christus te hebben of te beweren dat de gebeurtenissen in de bijbel, inclusief de wonderen, inderdaad plaats vonden. Er moet meer zijn. Gods heilige karakter moet verkondigd worden. De zonde in zijn afschuwelijkheid als een overtreding tegen God moet uitgelegd worden. De absolute vereiste dat men zich moet bekeren en zijn geloof in Christus moet stellen, moet verkondigd worden. Deze dingen moeten zonder compromis gepredikt worden. Dat deden de apostelen. Dat deed ook de eerste gemeente. Dat werd opnieuw gedaan tijdens de opwekkingen in de kerkgeschiedenis. Dat is wat ook vandaag nodig is.

Natuurlijk moeten de gelegenheden benut worden om mensen te bereiken. Etentjes hebben ook hun plaats. Kleine groepjes zijn belangrijk. Er bestaan bijbelstudies die de problemen vermijden en toch een veel gezonder evangelie verkondigen.

Maar we kunnen niet met een toverstokje zwaaien. Onze taak is om de gelegenheden die we hebben met volle inzet te benutten, zonder echter ooit de ware essentie van het evangelie weg te laten. We kunnen ons niet veroorloven iets anders aan te bieden. Als het evangelie biddend en ernstig en liefdevol verkondigd wordt, en er toch geen mensen gered worden, dan hebben we hun niets anders te bieden. Als de mensen de boodschap van leven weigeren, kunnen we hun geen andere boodschap geven.

Hoe hulpeloos we ons ook vaak voelen als we geconfronteerd worden met zoveel apathie, toch geeft dit ons geen vrijbrief om een ander evangelie te bedenken, iets dat wel schijnt te “werken”. Als mensen het evangelie niet willen horen, willen ze ook niet luisteren naar iets anders. Zoals de rijke man, die pijn lijdt in de hel en zijn vijf broers wil overtuigen door wonderen, te horen krijgt:

“Indien zij naar Mozes en de profeten niet luisteren, zullen zij ook, indien iemand uit de doden opstaat, zich niet laten gezeggen” (Lukas 16:31).

Op de een of andere manier gelooft de kerk niet meer dat de Here niet toestaat dat Zijn Woord gebroken wordt (Johannes 10:35). Wat Hij gesproken heeft, meende Hij ook. Als Hij ons de verantwoordelijkheid gegeven heeft en de resultaten zijn nog steeds mager, dan moeten wij, na onszelf voor Zijn aangezicht onderzocht te hebben, dat overlaten aan Hem. Als we doen wat God ons opdraagt en niet de vrucht dragen die we zo graag hadden willen zien, is dat geen aanwijzing om de methode te veranderen. Misschien is de kerk nalatig geweest in haar opdracht. Nalatigheid heeft veel zegen weggenomen. Dat compenseren we niet door iets te bedenken dat wél werkt! Misschien wordt het tijd om het evangelie dat door ons verkondigd wordt, opnieuw te onderzoeken. Prediken wij het aloude evangelie in de kracht van de Heilige Geest? Zo niet, dan moeten we onszelf onderzoeken en ons bekeren.

De juiste sfeer?

Er zijn nog talloze andere aspecten, die we alleen maar kunnen aanstippen. Wij moeten bijvoorbeeld veel van wat voor aanbidding doorgaat in onze tijd. onderzoeken. Veel liederen die nu zo populair zijn missen theologische diepgang en beschrijven God niet met de waardigheid die Hem toekomt. In menige aanbiddingsdienst wordt God beroofd van Zijn heerlijkheid. Als dit gebeurt waar ongelovigen bij zijn, heeft dat trieste gevolgen. Niet-christenen die zien hoe God benaderd wordt op sentimentele en oppervlakkige wijze, zullen zo hun eigen conclusies trekken. Liederen die oppervlakkig zijn en de Alpha-God ondersteunen, vol sentimentele liefde, maar zwak wat betreft heiligheid en heerlijkheid, laten een blijvende maar verkeerde indruk na op de mensen. Gemakkelijke vlotheid en genoeglijke kameraadschappelijkheid met de Almachtige kan de prediking van de God van de bijbel tegenwerken en de indruk wekken dat we in de praktijk in een andere God geloven. Onze voorouders kenden de heiligheid van God beter dan wij. Wij moeten van hen leren hoe zij God aanbaden.

Ongelovigen kunnen te vaak rustig onze kerkdiensten bijwonen zonder geconfronteerd te worden met een God van heiligheid. Maar hoe tegenstrijdig het ook klinkt, ze vinden er ook de bijbelse God van liefde niet. We kunnen niet wezenlijk over de liefde van Christus prediken voordat we de context van die liefde hebben laten zien. Het is een heerlijke liefde, die zich uitstrekt naar arme en behoeftige zondaren, die niets anders verdienen dan de toom van God. Zonder iets te begrijpen van het heilige karakter van God en het werk dat onze Heiland gedaan heeft als onze plaatsvervanger, kunnen we eenvoudig de liefde van Christus niet vatten.

Zondaren helpen

We zijn ook te oppervlakkig in het vaststellen van wat ware bekeerlingen zijn. De mensen worden niet onderwezen wat bijbels berouw, bekering en geloof is. In plaats daarvan wordt elk getuigenis van iemand die onder de indruk is van het christelijk geloof, aanvaard als bonafide bewijs van bekering. De ware betekenis van bekering als iets wat dieper gaat dan alleen uiterlijke dingen prijsgeven, moet duidelijk verkondigd worden. Er moet een besef zijn dat men van nature reddeloos zondig is. In het licht daarvan wordt de noodzaak om in Christus te geloven tot behoud, duidelijker. Maar in veel evangelie-verkondigingen mist men deze dringende noodzaak en wordt het evangelie teruggebracht tot een verstandelijk instemmen met basisprincipes van het christelijk geloof.

Vooruitzien

We beseffen dat er geen eenvoudig antwoord is op deze problemen. Het is al jaren duidelijk dat de evangelieprediking weinig succes heeft. Wanhoop heeft velen ertoe gebracht leringen en praktijken te verwelkomen die uiteindelijk zullen blijken dood te lopen. Noch Pensacola, Toronto, Alpha of Willow Creek kunnen ons de antwoorden geven waar de kerk naar zoekt. Dat velen die beter moesten weten toch deze methoden hanteren, is een teken hoe wanhopig alles maar wordt aangegrepen wat werkt. Het kan niet anders of dit loopt uit op teleurstelling.

Onze opdracht is om in de kracht van de Heilige Geest trouw te zijn in het werk dat Hij ons te doen gegeven heeft. Hij vraagt van ons dat wij bidden en ijverig, zijn en dat mogen we niet nalaten. Het is niet de tijd om bevreesd en wankelmoedig te zijn. Er ligt een enorme opdracht, maar de levende God is met ons door de kracht van de Heilige Geest. Misschien voelen we ons overweldigd door de enorme nood om ons heen, maar God zal Zijn gemeente niet in de steek laten “… die Hij met het bloed van Zijn Eigene gekocht heeft” (Handelingen 20:28). Misschien wordt de toekomst nog moeilijker en komt er nog meer afval in onze gelederen, maar Gods werk faalt nooit. “Ik zal Mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen” (Mattheüs 16:18). In de tijd die voor ons ligt, zal het meer dan ooit nodig zijn ons vast te klemmen aan zulke Schriftplaatsen. Er is tegenwoordig een enorme druk om Gods aangewezen middelen voor evangelisatiewerk prijs te geven, maar laten we volharden tot het einde, getrouw aan Zijn Woord en Geest.

Chris Hand

Bibliografie

Geplaatst in: Christendom, Gemeente
© Frisse Wateren, FW