Elk van ons heeft vast wel eens met rouw te maken gehad. 

Een goede vriend of vriendin is er ineens niet meer, of een echtgenoot, een ouder, een kind. Dan kan ons een schijnbaar oneindige leegte overvallen.

Wanneer we omgaan met rouwenden – of met degenen die in grote nood zijn – voelen we ons hulpeloos. En gaan hen het liefst uit de weg om hen maar niet te hoeven spreken. Echter met de hulp van de Heer Jezus Christus kunnen we het wagen – wijs en afhankelijk van Hem!

“Voor alles is er een vastgestelde tijd, … een tijd om te huilen … een tijd om rouw te bedrijven … een tijd om te zwijgen … en een tijd om te spreken” (Pred. 3:1,4,7).

Weinig christenen zijn in staat om anderen te helpen in het geval van een persoonlijke tragedie. Het is misschien geen verkeerd idee een reeks bijeenkomsten te plannen om daarover onderwijs te ontvangen en na te denken over wat de Bijbel leert, hoe je hen kunt helpen, die geliefden hebben verloren of een andere soort van ernstige beproeving doormaken.

Terugkijkend op mijn begrensde ervaring, lijkt het me dat de volgende vijf verzen een belangrijke leidraad voor advies bieden:

De Bijbel adviseert ons voor dergelijke gesprekken:

1. “… laat ieder mens echter snel zijn om te horen, traag om te spreken” (Jak. 1:19);
2. “… vertroost de kleinmoedigen” (1 Thess. 5:14);
3. “Weent met [de] wenenden” (Rom. 12:15) – onthoud dat de Heer Jezus dit deed (Joh. 11:35 – met Maria van Bethanië).
4. “Bidt onophoudelijk” (1 Thess. 5:17);
5. “Alle Schrift is … nuttig” (2 Tim. 3:16).

Niet elk vers is geschikt voor elke gelegenheid!

Hoewel de hele Schrift nuttig is, – dus elk afzonderlijk vers – laten we wel voorzichtig zijn, niet lichtvaardig met veel verzen zoals Romeinen 8 vers 28 (“Maar wij weten dat hun die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede”) aan te komen. In plaats daarvan moeten we luisteren, met zo’n persoon bidden, hen troosten en met hen bidden wanneer ze verdriet hebben of innerlijk verwond zijn.

Als we luisteren, kunnen we misschien beter begrijpen wat de rouwende van streek maakt. Misschien is de belangrijkste oorzaak van verdriet in een treurig hart, dat het zo verschrikkelijk alleen is, sinds een man of vrouw is gestorven. Maar er kan ook wrok tegen God zijn, tegen broeders en zusters, tegen artsen of tegen familieleden. Misschien heeft de rouwende ook vreselijke pijn. Of voelt zich schuldig voelen over een niet of niet juist beleden zonde. Of er zijn angsten.

Wijs en zorgvuldig

Laten we nooit gedachteloos iets “voorschrijven” als: “Wel, broeder (of zuster), lees gewoon meer in de Bijbel en breng je zorgen naar de Heer in gebed. Dan wordt het beter!”

We moeten veeleer om geestelijke wijsheid vragen, zodat we de persoon in kwestie kunnen adviseren en bemoedigen. En zodat we het juiste, passende en tegelijkertijd behulpzame vers kunnen aanvoeren. En dat we in alles zachtmoedig en weldoordacht kunnen handelen.

Paul L. Canner; © www.bibelpraxis.de

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW