“Jezus nu, vol van [de] Heilige Geest, keerde terug van de Jordaan en werd door [1] de Geest geleid in [2] de woestijn, veertig dagen verzocht werd door de duivel” (Luk.4:1,2).
In de school van God
Hoe wist de Zoon van God, dat het nu de juiste tijd was om uitgerekend de woestijn in te gaan? De doop in de Jordaan was het startsein geweest voor Zijn openbare dienst. Had de Vader Hem niet juist openlijk bevestigd voor het volk? Zou het niet voor de hand hebben gelegen om het evangelie van het Koninkrijk meteen in het openbaar te prediken? Maar in plaats van de menselijke logica te volgen, volgde de Heer Jezus de leiding van de Geest – en Die leidde Hem allereerst in de woestijn, waar Hij de verzoekingen van de duivel lijden moest.
Jakob was alleen met God toen hij de naam “strijder met God” kreeg. Jozef bracht twee jaar in de gevangenis door, voordat hij publiekelijk een zegen voor velen werd. God gebruikte Mozes om het volk Israël uit Egypte te leiden, nadat Hij hem daarvoor veertig jaar lang had voorbereid in het land Midian. David moest eerst als een patrijs op de bergen gejaagd worden, voordat hij zijn openbare regeermacht over Israël begon. Elia bracht lange tijd door bij de beek Krith en bij een arme weduwe, voordat hij het op de berg Karmel alleen opnam tegen 850 boze profeten. Paulus werd kort na zijn roeping door de Heer voor ongeveer twee jaar naar Arabië gezonden, en Johannes was in ballingschap op Patmos toen hij de toekomst van de wereld op papier schreef. Deze mannen werden allen gevormd in afzondering van God en voorbereid op machtige taken.
Gods onderwijs is heel anders dan wat de wereld ons leert. Mozes had alle wijsheid van de Egyptenaren geleerd en Paulus had geleerd aan de voeten van Gamaliël. Maar in de school van God – in vele donkere uren – leerden deze mannen wat zij moesten leren om trouwe dienaren van God te zijn. De Zoon van God zei tot Zijn discipelen: “Wat Ik u zeg in de duisternis, zegt dat in het licht; en wat u in het oor hoort, predikt dat op de daken” (Matth. 10:27).
Verzoekingen en beproevingen zouden in ons moeten doen wat een storm met een eik doet: zij maken dat wij dieper geworteld raken in de liefde van God en de Zoon van God (verg. Ef 3:17; Kol. 2:7). Zoals de verf op porselein pas duurzaam sterk wordt door blootstelling aan grote hitte, zo leren wij vaak alleen geduld en volharding voor ons geloofsleven door lijden, waarin wij God ervaren en beter leren kennen (verg. Rom. 5:3).
Doet u altijd alleen dingen die logisch zijn, of geeft u de Geest ook de vrijheid om u “ongewoon” te leiden? Bent u er klaar voor om u door God in afzondering te laten vormen en voorbereiden? Hoe ga je om met “stormen” die op uw weg komen en wat brengen ze teweeg in uw geestelijk leven?
Jan Philip Svetlik; © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 05.05.2018.a
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW