Op het juiste moment het juiste doen
“En toen de apostelen waren teruggekeerd, vertelden zij Hem alles wat zij hadden gedaan. En Hij nam hen mee en trok Zich met hen afzonderlijk terug naar een stad, Bethsaïda geheten. Toen nu de menigten dit merkten, volgden zij Hem; en Hij ontving hen en sprak tot hen over het koninkrijk van God; en hen die genezing nodig hadden, maakte Hij gezond” (Luk. 9:10,11).
Het zou een dag van rust en ontspanning moeten zijn. Maar alles liep anders dan verwacht. Voor de discipelen van Jezus werd het een dag waarop ze misschien nog nooit zoveel gewerkt hadden als ooit tevoren. Wat was er gebeurd? Nadat Jezus Zich met Zijn discipelen terugtrok in Bethsaïda, zodat de discipelen een beetje zouden kunnen uitrusten van hun zendingsreis, merkten de menigten dit en liepen hen achterna. In plaats van te klagen of ontevreden te zijn met de situatie, verwelkomde de Zoon van God de mensen en voorzag in hun behoeften. Hoe vaak aanvaardde Hij spontane onderbrekingen vanwege de actuele noden met veel geduld en zachtmoedigheid!
Jezus maakte van de rust in de stilte geen wetmatige aangelegenheid. We horen Hem nooit zeggen: “Dit is Mijn gebedstijd. Kom later terug”. Voor het geloof was Hij altijd beschikbaar. Hij gebruikte de dag als geen ander zonder ooit gestrest te zijn. De diepe gemeenschap die Hij ten alle tijde met Zijn Vader genoot, was zo reëel, dat bij Hem de onderbreking van een stille tijd geen crisis veroorzaakte.
Hoe evenwichtig was de Zoon van God hier op aarde! In Hem vond God alles wat Hij in het leven van een mens verlangde, en tegelijkertijd kon God door Hem volkomen openbaren, wat Hij voor de mensen wilde zijn. De mensen die dicht bij God staan, zijn vaak degenen die het dichtst bij hun medemensen staan. Niemand is ooit dichter bij de mens geweest dan de Mens uit de hemel. Iemand heeft eens treffend gezegd: <<Dwangzucht zegt: ‘Er is tijd voor God en tijd voor mensen’. Liefde zegt: ‘Er is tijd – en dat zal er altijd zijn voor de goede werken, die Hij tevoren bereid heeft>>.
Terwijl enerzijds de dienst onder de mensen onze tijd in het verborgene met God niet zou moeten verminderen, anderzijds mag het opeisen van rust en afzondering ons niet van de mensen isoleren. Vroomheid die niet in daden te zien is, is gevaarlijk! Dat betekent niet, dat we op elke behoefte die op ons afkomt moeten reageren. Dat heeft de Heer Jezus ook niet gedaan, want Hij had ook tijden van rust en afzondering nodig. Het punt is, dat wij in alles, – ongeacht of we ons terugtrekken om bij te tanken of actief te dienen – dat doen, wat God van ons wil. Het vereist afhankelijkheid om ons keer op keer te laten zien, wat aan de orde is.
Hoe reageren we als ons vandaag spontaan om hulp wordt gevraagd, ook al willen we juist iets anders doen? Hebben we de neiging eerder de dienst aan mensen na te laten of de stille tijd voor de Heer? Is het onze wens en gebed, dat wij – zowel wat de dienst alsook wat onze afzondering betreft – van God afhankelijk willen zijn en door Hem geleid worden?
Online in het Duits sinds 03.05.2017.
Jan Philip Svetlik, © www.bibelstudium.de
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW