666 – Deel I

Deel I

Schokkende berichten in de media laten ons de oren spitsen: Drie jongeren – 14, 17 en 18 jaar oud – springen van de Göltzschtalbrücke in Vogland (Duitsland), de hoogste stenen brug van de wereld, in de dood. Op de gevonden twee afscheidsbrieven bevonden zich satanische symbolen.

Uitvoerig bericht de pers ook over de beestachtige moord, dat een satanisten-echtpaar op een kennis beging.Dit zijn slechts twee voorbeelden van een toenemend aantal aan gebeurtenissen uit de wereld van de satanisten, die in de publiciteit komen. In onze “ook-zo-verlichte” wereld is toch geen plaats meer voor het geloven in een duivel, of? Mis – het satanisme is verschrikkelijk populair, in het bijzonder bij jonge mensen.

Historische achtergrond

1. Als “vader van het moderne satanisme” geldt wel de Briste Aleister Crowley (1875-1947). Crowley stamde uit een vroom gezin, dat tot de “Broeders” (“Plymouth Brethern”!!) in Engeland behoorde. Al vroeg wees hij het geloof van zijn ouders af en gedroeg zich nadrukkelijk anti-Christelijk. Hij sloot zich spoedig bij een occulte groep aan, die hem als “broeder Perdurabo” opnam*.De filosofie van Crowley is kenmerkend voor de moderne satanskultuur:

• Radicale afwijzing van het Christendom;
• Absolute voorrang voor het eigen ik;
• Gebruik van magie tot (ook sexuele) bevrediging van eigen behoeften. Crowley vereeerde minder satan, maar zichzelf als God. De oude list van satan “u zult als God zijn” (Genesis 3:5), wordt ook hier duidelijk. Crowley gaf zich uit als de reincarnatie** van satan en noemde zich “het grote beest – 666”.

2. De eerste grondlegging van een concrete beweging, de satanskerk, gebeurde door de Amerikaan Anton S. LaVey (geboren 1930). LaVey beleefde in zijn teenagerjaren diepe teleurstellingen met de Christelijke kerken. Hij werkte als arbeider bij carnavalsorganisaties. Daar ontdekte hij bij de zondige bedrijvigheid dezelfde mensen, die hij op de zondag in de godsdienstoefeningen gezien had. Zo kwam hij tot de overtuiging: Het Christendom voedt de mensen op tot huichelen. Hij verliet de kerk en wendde zich tot de duivelsaanbidders. Later stelde hij de satanische geloofsbelijdenis op (het citeren daarvan willen we ons besparen). Uit deze wortels hebben zich de verschillende groepen van het moderne satanisme ontwikkeld.

Groeperingen binnen het satanisme

De experts delen de satanisten in verschillende groeperingen in. Ik wil hier terwille van de eenvoud slechts een onderverdeling in twee grote groepen maken:

• het occulte*** Neo-satanisme

Hieronder verstaat men alle concreet georganiseerde satanskerken en duivelsaanbidders, die op de bovengenoemde historische wortels teruggaan. Zij vereren satan en voeren satanische rituelen uit. De leden van deze groeperingen zijn in het “priveleven” uiterlijk volstrekt niet als satanisten herkenbaar. Hun hoofdverbreidingsgebied zijn de Verenigde Staten, Zuidafrika, en in toenemende mate ook Europa.

• Synthetisch**** jeugdsatanisme

Dit begrip beschrijft om zo te zeggen een “zelf gemaakt satanisme”, een bonte vermenging van de meest verschillende occult-magische praktijken, die overwegend in de alternatieve jeugdwereld thuis is. De toegang tot deze kringen gebeurt of door het “uitproberen” van klassieke methoden van het “aanroepen van geesten” (onder andere pendelen), of als protestbeweging tegen het maatschappelijk aangepast zijn (koketteren met de duivel als provocatie van het gevestigde orde), of over bepaalde muziekrichtingen zoals black- en heavy metal.

Hoe geraakt men in de strikken van satan

Hoe brengt jonge mensen ertoe, zich met het satanisme in te laten? Er zijn daarvoor meerdere verklaringen:

– Uitleven van eigen begeerten

Het satanisme lijkt voor velen een mogelijkheid om langs een snelle weg een totaal uitleven van eigen begeerten te verwerkelijken. Daarbij vallen alle taboes omver, dat geldt vooral voor het gebied van de sexualiteit. Een standaardzin onder satanisten luidt: Satan geeft mij alles. Wat een dodelijke illusie! De Heer Jezus noemt de duivel een “mensenmoorder van de beginne” en een “leugenaar” (Johannes 8:44). Tenslotte geeft satan niets, maar hij neemt alleen.

– Nieuwsgierigheid

Jongeren met satanische geloofsvoorstellingen zijn niet zelden begonnen met occulte literatuur, muziek, film of spellen te “consumeren” en magische rituelen uit nieuwgierigheid uit te proberen. Dit blijft niet zonder gevolgen. De daarbij passende produkten behoeft men niet “uit het onderste ladenkastje” zien te verkrijgen. Ze worden openlijk aangeboden. Zelfs voor de kleinsten is er tussen de Mickey Mouse- en Wendybrochures een Comic-nummer met de titel “Grap” (heks), dat openlijk tot magische rituelen inspireert.

– Zoeken naar geborgenheid

Bijzonder gevoelig voor het satanisme zijn kinderen en jongeren, die of uit geheel ontwrichtte gezinnen komen, of integendeel uit goed gesitueerde families, waar zich echter niemand om hen bekommerd.Zo komt men in de kring van obscure vrienden terecht. Hier voelt men zich “geborgen” en erkend, ook als men in het begin hun rituelen niet begrijpt. Tenslotte ervaart men dat de cultus [bedoeld wordt satansverering – vertaler] een macht en zekerheid verleent.

– Zoeken naar identiteit

Dit punt is nauw met het vorige verbonden. Wie geen geborgenheid kent, twijfelt tenslotte aan zijn bekwaamheden, aan zijn waarde. Vele pas ingestapte satanisten zijn in een identiteitscrisis. Omdat zij niet in staat zijn hun leven onder controle te krijgen, vertrouwen zij “hogere krachten”. Het verband tussen occultisme en het vinden van identiteit wordt bijzonder duidelijk in het na-communistische Oost-Europa. Na het ineenstorten van de communistische wereldorde kreeg de satanscultus een stormachtige toeloop. We willen ook iets niet over het hoofd zien: De identiteitscrisis van de moderne mens is ook een geloofscrisis. De explosieve toename van het occultisme is evenzo ook een protest tegen het verstarde Christendom dat alleen nog maar een vorm vertoont, maar geen levende verbinding met Christus meer kent.

– Lust tot avontuur

Sensatie en zenuwprikkeling zijn de elementen die onze amusementsindustrie aandrijven. Geen film zonder moord en horror, extreme soorten van sport zorgen voor zenuwprikkeling in de vrije tijd.Wat doet men, wanneer iemand dat alles niet meer “opwindt”? Dan is er nog de huivering, de onberekenbaarheid van het occulte.

Michael Vogelsang, © Folge mir nach, juni 2002

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW