“Want kijk naar uw roeping, broeders, dat er niet vele wijzen zijn naar [het] vlees, niet vele machtigen, niet veel aanzienlijken; maar het dwaze van de wereld heeft God uitverkoren om de wijzen te beschamen, en het zwakke van de wereld heeft God uitverkoren, om het sterke te beschamen, en het onaanzienlijke van de de wereld en het verachte heeft God uitverkoren, <en> wat niets is, om wat iets is teniet te doen, opdat geen vlees roemt voor God.”

Wie krijgt de eer?

Dit is ongeveer de zevende keer dat Paulus het woord “roept” of “roeping” gebruikt. Het hoofdstuk begint met Paulus die zichzelf beschrijft als “geroepen apostel” (1:1). Hij schrijft aan de gelovigen in Korinthe, die “geroepen” zijn (1:2). Het woord gemeente – ekklesia – betekent “bijeengeroepenen.” Zij waren degenen die “geroepen heiligen” waren, wat betekent “afgezonderd” (1:2). Ze waren ook verbonden en onderling afhankelijk van allen die, waar dan ook, de naam van onze Heer Jezus Christus aanroepen.

De roeping van de gelovige is buitengewoon belangrijk, hoewel we de betekenis ervan vaak uit het oog verliezen. In dit eerste hoofdstuk herinnert Paulus ons eraan, dat elke christen geroepen is om heilig te zijn (vs. 1-9). We zijn “geroepen tot de gemeenschap van Zijn Zoon, Jezus Christus, onze Heer” (vs. 9-25). En we zijn geroepen om God en Christus te verheerlijken (vs. 26-31).

In de passage van vandaag spoort Paulus ons aan om zorgvuldig na te denken over onze roeping. We moeten erkennen, dat God ons niet heeft geroepen vanwege wie we waren, maar ondanks wie we waren! Als God ons had geroepen op basis van wie we zijn of wat we Hem konden bieden, zouden trots en arrogantie snel de overhand hebben genomen. Maar God deed iets anders – iets wat alleen Hij kon doen – zodat alleen Hij de eer ontvangt voor zo’n genadig en liefdevol verlossingsplan.

Hij heeft het dwaze van deze wereld uitgekozen om de wijzen te beschamen. 

Hij heeft het zwakke uitgekozen om het sterke te beschamen.

Hij heeft het onaanzienlijk en het verachte uitgekozen, ja, zelfs de dingen die niets zijn, om de dingen die iets zijn, teniet te doen.

Waarom? Zodat “geen vlees roemt voor Zijn aangezicht.”

Paulus concludeert: “Uit Hem toch bent u in Christus Jezus, die ons geworden is: wijsheid van Godswege, gerechtigheid, heiliging en verlossing, opdat zoals geschreven staat: Wie roemt, laat hij roemen in [de] Heer” (1 Kor. 1:30-31).

Anker voor vandaag

Er is geen plaats voor de heerlijkheid van de mens in de aanwezigheid van God. Het gaat niet om u of mij – het gaat erom alle glorie en lof te geven aan Hem die ons uit de duisternis heeft geroepen en in Zijn wonderbaarlijke licht heeft gebracht.

 

© Anchors For Life

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW