“Hebt de wereld niet lief, noch wat in de wereld is. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem.”
De apostel Johannes schrijft dit ernstige woord aan de kinderen van God. Ook voor hen is er nog steeds het gevaar dat ze zich tot de wereld wenden en de “huidige koers van de tijd” gaan liefhebben. Dit komt niet in één keer. Alles heeft zijn ontwikkeling. Voordat de ziel zich richt op het zichtbare, wordt haar gemeenschap met de hemel losgemaakt. Voordat het vergankelijke dingen toelaat, heeft het de Heer Jezus uit het oog verloren. Misschien begint het met “onschuldige” dingen. De “begeerte van het vlees,” de “begeerte van de ogen,” en de “hoogmoed van het leven” zijn in ons, in de oude natuur, verankerd. Als we ze niet in de dood houden, zullen de uitwassen zich snel laten zien. Een grote boom was eerst maar een klein boompje dat bijna niet gezien of opgemerkt werd.
Hoe belangrijk is het om de verborgen gemeenschap met de Heer te onderhouden! Als Hij ons dierbaar is, zal niets naast Hem ruimte in ons hart veroveren. Moeten we niet de eerste wereldse gedachte en de geringste zondige impuls afwijzen en veroordelen? Als we dit niet doen, zullen andere wereldse neigingen ruimte krijgen.
Als je al verder van de Heer Jezus bent afgedwaald, lief kind van God, ruk jezelf dan los. Als de wereld of de zonde je op wat voor manier dan ook gebonden heeft, ga dan op je knieën en belijd je overtredingen zonder voorbehoud aan de Heer Jezus, ook voor mensen als dat nodig is. Alleen zo kun je volledig hersteld en gelukkig worden. Alleen dan zal de liefde van de Vader je hart weer vervullen en zal de vreugde van de gemeenschap met Hem je immuun maken voor de invloeden van de wereld.
© Der Herr ist nahe
Geplaatst in: Christendom, Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW